Wiele chorób układu oddechowego było w przeszłości leczonych lekami wziewnymi, ponieważ ta droga podawania umożliwia dotarcie leku do narządu docelowego w wyższym stężeniu, zmniejszając w ten sposób skutki ogólnoustrojowe. Oprócz chorób układu oddechowego trwają badania mające na celu określenie skuteczności insuliny wziewnej w leczeniu cukrzycy.1,2 Chociaż podawanie insuliny do płuc jest cenną opcją, której zaletą jest łatwość podawania w porównaniu z zastrzykami, trwają dalsze badania mające na celu sprawdzenie jej bezpieczeństwa drogą doustną.1,2

Idealny aparat inhalacyjny to taki, który dostarcza do płuc powtarzalną i stałą dawkę leku, jest przyjazny dla pacjenta i nieuciążliwy. Powszechnie przepisywanymi urządzeniami do inhalacji są ciśnieniowe inhalatory z odmierzaną dawką (MDI), nebulizatory i inhalatory suchego proszku. Wszystkie urządzenia inhalacyjne przechodzą rygorystyczne testy in vivo i in vitro w celu określenia bezpieczeństwa i skuteczności leku podawanego za pomocą tych urządzeń.3 Jednakże badania kliniczne inhalacji niosą ze sobą szereg wyzwań.

Zgodność urządzenia z lekiem

Podczas przeprowadzania badań z użyciem inhalacji napotykają trudności badacze i sponsorzy, takie jak konieczność stosowania nieporęcznych i kosztownych urządzeń, a także prawdopodobieństwo wystąpienia skurczu oskrzeli spowodowanego lekiem lub składnikiem niebędącym lekiem. Ponadto niektóre leki wziewne mogą powodować objawy odstawienia. Inne czynniki wpływające na wyniki badania to różnica w biodostępności leku u każdego pacjenta ze względu na różne wzorce oddychania lub obecność chorób współistniejących wpływających na wchłanianie leku. Na przykład epoprostenol ma krótki okres półtrwania wynoszący od 3 do 5 minut, co wymaga ciągłej nebulizacji przez długi czas, co utrudnia podawanie lub przepisywanie leku w perspektywie długoterminowej.3

Problemy z bezpieczeństwem

Szereg badań dotyczących inhalacji zakończono w początkowych fazach ze względu na problemy, takie jak słaba rozpuszczalność i biodostępność leku, co prowadziło do niebezpiecznych poziomów nierozpuszczonego leku w krążeniu ogólnoustrojowym.4

Szkolenie pacjentów i zdolność adaptacji

Aby terapia była skuteczna, pacjent powinien umieć prawidłowo korzystać z urządzenia. Wielu pacjentów uważa leki i urządzenia wziewne za skomplikowane, w związku z czym wymagają praktycznej demonstracji, a także wielokrotnych kontroli ze strony personelu medycznego, aby upewnić się, że pacjent używa urządzenia zgodnie z przeznaczeniem, aby zapewnić optymalne dostarczanie leku. Należy także zachęcać pacjenta do korzystania z e-technologii, które pomagają w samokontroli i zwracaniu uwagi na objawy, które mogą wymagać interwencji medycznej, a także pomagają zwiększyć świadomość na temat chorób układu oddechowego.5 W wielu badaniach zaobserwowano, że przyczyną nieprawidłowego stosowania inhalatorów jest niewłaściwe leczenie chorób układu oddechowego. Badanie przeprowadzone w szpitalu uniwersyteckim w północno-zachodniej Etiopii przez Mebrahtoma M. i wsp. wykazało, że około 71% pacjentów nieprawidłowo posługiwało się inhalatorami ze względu na brak świadomości na temat MDI, co w konsekwencji prowadziło do słabej kontroli astmy.6 W innym badaniu przeprowadzonym przez Arorę P i wsp. podano, że około 95% błędu u osób stosujących MDI i około 82% błędu u osób stosujących inhalatory suchego proszku.7

Przepisy regulacyjne w Indiach

Organ ustawodawczy, Centralna Organizacja Kontroli Standardów Leków (CDSCO) i Generalny Kontroler Leków Indii (DCGI) nie określiły żadnych szczegółowych wytycznych regulacyjnych dla produktów wziewnych. W przypadku wszystkich badań prowadzonych w Indiach badania kliniczne dotyczące inhalacji powinny również być zgodne z Załącznikiem Y i Zasadą 122A do E Ustawy o lekach i kosmetykach z 1945 r., Dobrymi praktykami klinicznymi (GCP) oraz wytycznymi etycznymi dotyczącymi badań biomedycznych na ludziach. Wytyczne stosowane w przypadku badań biodostępności i biorównoważności mają również zastosowanie do badań inhalacyjnych. Jednakże badania biorównoważności leków wziewnych w Indiach są wciąż w początkowej fazie. Chociaż na całym świecie akceptowane są same badania biorównoważności farmakokinetycznej (PK) w celu ustalenia równoważności produktów wziewnych, Indie nie zatwierdziły jeszcze leków drugiego wejścia doustnie wziewnych wziewnych na podstawie danych pochodzących wyłącznie z badań biorównoważności PK.8

Tworzenie sprzyjającego środowiska dla badań klinicznych dotyczących inhalacji

Aby zbudować kompetencje Indii w zakresie badań inhalacyjnych, zatrudniony personel powinien posiadać wiedzę specjalistyczną w zakresie prowadzenia badań fazy I/biorównoważności. DCGI i CDSCO mogą również zaproponować szczegółowe harmonogramy badań, a także zaproponować odpowiednie projekty badań dotyczących prób inhalacyjnych w porozumieniu z komitetem technicznym. Ponieważ porównanie punktów końcowych skuteczności klinicznej dwóch produktów podawanych wziewnie doustnie zapewnia płytkie krzywe odpowiedzi na dawkę, należy przywiązywać taką samą wagę do ocen biorównoważności in vitro.8

Nie sposób położyć wystarczającego nacisku na potrzebę dzielenia się przez badacza z pacjentem wszystkimi decyzjami medycznymi, aby poprawić wskaźnik przestrzegania zaleceń przez pacjentów w badaniach klinicznych.5 Badania czynnika ludzkiego (HF) można zaprojektować tak, aby obejmowały strategie minimalizujące błędy spowodowane niewłaściwym użyciem urządzenia . Badania HF pomagają także w zrozumieniu wpływu interakcji pacjenta z urządzeniem na bezpieczeństwo i skuteczność leku wziewnego. Badania dotyczące HF stopniowo wykazują swoją obecność na całym świecie, zwłaszcza w badaniach klinicznych obejmujących użycie urządzeń.9

Ponieważ firmy coraz częściej poszukują alternatywnych rozwiązań, droga podawania inhalacji będzie nadal rosła. Dlatego też dla społeczności naukowej niezwykle istotne jest wypełnienie istniejących luk w celu przeprowadzenia pomyślnych prób inhalacji.

Źródła

1. Cavaiola TS i Edelman S. Insulina wziewna: powiew świeżego powietrza? Przegląd insuliny wziewnej. Terapeutyka kliniczna. 2014;36(8):1275-89.

2.Oleck J., Kassam S. i Goldman JD. Komentarz: Dlaczego insulina wziewna okazała się porażką na rynku. Spektrum cukrzycy. Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetyków. 2016;29(3):180-4. https://doi.org/10.2337/diaspect.29.3.180

3.Holgate ST, Bousquet J., Chung KF i in. Podsumowanie zaleceń dotyczących projektowania badań klinicznych i rejestracji leków stosowanych w leczeniu astmy. Medycyna układu oddechowego, 2004;98(6):479–487.

4.Forbes B, O'Lone R, Allen PP i in. Wyzwania związane z odkrywaniem i rozwojem leków wziewnych: indukowane reakcje makrofagów pęcherzykowych. Recenzje zaawansowanego dostarczania leków. 2014;71:15-33.

5.Shakshuki A i Agu RU. Poprawa efektywności dostarczania leków do dróg oddechowych: przegląd aktualnych trendów w leczeniu i przyszłych strategii astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Terapia płucna. 2017;3:267-81.

6.Mebrahtom M, Mesfin N, Gebreyesus H i in. Stan techniki inhalacji z odmierzoną dawką u pacjentów chorych na astmę i jej wpływ na kontrolę astmy w północno-zachodniej Etiopii. Notatki z badań BMC. 2019;12:15.

7. Arora P, Kumar L, Vohra V i in. Ocena techniki stosowania inhalatora u chorych na POChP i astmę oskrzelową. Medycyna oddechowa. 2014;108(7):992-8.

8.Lee SL, Saluja B, Garcia-Arieta A i in. Względy regulacyjne dotyczące zatwierdzania generycznych produktów leczniczych do inhalacji w USA, UE, Brazylii, Chinach i Indiach. Dziennik AAPS. 2015;17(5):1285-1304.

9.Vaidya A. Wnioski i wyzwania związane z prowadzeniem badań czynnika ludzkiego na urządzeniach inhalacyjnych. Arena Badań Klinicznych. 2017.https://www.clinicaltrialsarena.com/news/case-study-learnings-and-challenges-of-conducting-human-factor-studies-on-inhaler-devices-5852797-2/ Dostęp: 21 czerwca 2019 r. .

Odpowiedzialność:

Informacje zawarte w tym artykule mają na celu wyłącznie zapewnienie ogólnych wskazówek w sprawach będących przedmiotem zainteresowania do osobistego użytku czytelnika, który przyjmuje pełną odpowiedzialność za ich wykorzystanie. W związku z tym informacje dotyczące tego artykułu są podawane przy założeniu, że autor(zy) i wydawca(zy) nie są w tym dokumencie zaangażowani w świadczenie profesjonalnych porad ani usług. W związku z tym nie należy go stosować jako substytutu konsultacji z kompetentnym doradcą. Przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji lub podjęciem jakichkolwiek działań, czytelnik powinien zawsze skonsultować się z profesjonalnym doradcą w sprawie opublikowania odpowiedniego artykułu.

Chociaż dołożono wszelkich starań, aby informacje zawarte w tym artykule zostały uzyskane z wiarygodnych źródeł, Veeda Clinical Research nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek błędy lub pominięcia ani za wyniki uzyskane w wyniku wykorzystania tych informacji. Wszystkie informacje na temat tego artykułu są dostarczane w stanie „takim, jakim są”, bez gwarancji kompletności, dokładności, aktualności ani wyników uzyskanych w wyniku wykorzystania tych informacji, ani bez jakiejkolwiek gwarancji, wyraźnej lub dorozumianej, w tym między innymi gwarancje wydajności, przydatności handlowej i przydatności do określonego celu. Nic zawartego w niniejszym dokumencie w żadnym stopniu nie zastąpi niezależnych badań oraz rzetelnej oceny technicznej i biznesowej czytelnika. W żadnym wypadku firma Veeda Clinical Research ani jej partnerzy, pracownicy lub agenci nie ponoszą odpowiedzialności wobec czytelnika ani kogokolwiek innego za jakiekolwiek decyzje lub działania podjęte w oparciu o informacje zawarte w tym artykule ani za jakiekolwiek szkody wtórne, szczególne lub podobne, nawet jeśli zostanie poinformowany o możliwości wystąpienia takich szkód. Żadna część tej publikacji nie może być powielana, przechowywana w systemie wyszukiwania ani przesyłana w jakiejkolwiek formie i w jakikolwiek sposób, mechaniczny, elektroniczny, poprzez kserowanie, nagrywanie lub w inny sposób, bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy.